De tafels stonden in lange rijen opgesteld en de "statafels" stonden aan de binnenzijde, aan de zaalkant. Toen de kantine nog leeg was, dacht je, nou het zal wel, maar toen de kantine vol stroomde werd het een totaal ander verhaal. De mensen zaten dicht met de ruggen tegen elkaar, de doorgang naar de uitgang en de bar was versperd door de "statafels" en de krukken met mensen. Via een lange omweg was de bar en de uitgang te bereiken.

Uit brandweer technisch oogpunt denk ik onverantwoord. Om van de tafel weg te lopen moest je meerdere mensen even wegduwen om erdoor te komen.

De Zaag waande zich even in de jaren 60, en wel 1966 en 1967. Hij was destijds gelegerd in het Duitse Seedorf om het land te verdedigen. Bijna ging dat mis, zijn verlof werd ingetrokken, hij moest zijn vrachtwagen klaarmaken om binnen 24 uur af te reizen naar Berlijn, de muur, om de Russen tegen te houden. Een uur voor afreis werd alles afgeblazen en toen was er geen aanslepen meer aan van het heerlijke gele vocht met schuimkraag.

Al met al, De Zaag waande zich even in de kantine annex vreetschuur in Seedorf. Daar werd iedereen ook gedumpt aan lange ongezellige tafels. Uiteraard moet je af en toe wat veranderen cq vernieuwen, maar dat moet dan niet ten koste gaan van een stukje gezelligheid, want daar komen velen voor naar ons complex.

De Zaag gaat er vanuit dat over deze opstelling goed is nagedacht, maar verdient vanuit zijn standpunt gezien niet de schoonheidsprijs. De Zaag weet dat de mensen vreselijk hun best hebben gedaan en ook nog veel meer voor de club doen, en schrijft dit stukje dan op persoonlijke titel, niet om wie dan ook te kwetsen.