In een gesprek met good old Hunty Meijer gaf Dick aan dat het voetballen op zijn leeftijd te gevaarlijk werd in verband met zijn steigerende knieen. Wel dacht hij erover om op de donderdagavond te blijven trainen onder de bezielende leiding van De Zaag. Na vele uren van overleg met Ada, de vrouw van Dick, kwamen beide tot de conclusie dat trainen onder De Zaag misschien wel gevaarlijker was dan competitie voetbal.

Uiteindelijk werd besloten dan maar naar dynamic tennis te gaan. Een in hun ogen volkomen veilige sport. Een paar maand ging het goed, totdat Dick niet naar zijn eigen lichaam luisterde. Een simpele bal wilde hij nemen, in zijn achterhoofd solliciterend naar schwalbekoning van het jaar. Je begrijpt het al, de val leverde hem pijn op, kermend lag hij op de grond, iedereen haalde de schouders op, wetende dat Dick een zeer lage pijngrens heeft. Toen hij na een kwartier nog niet opstond gingen de alarmbellen rinkelen. Bij zijn schouder zat een vreemde bult, schouder uit de kom. Harry van Brink stamelde hij nog en viel flauw. Snel met de ziekenauto naar Deventer, een verdoving, want de arm ging niet terug in de kom. Bijgekomen bleek dat ook in het bot een scheurtje zat. Vervelend, 6 weken genezingsproces. Dick, beterschap.

Afgelopen vrijdag kwam ik Dick tegen op de markt in Twello. Hij had een pakketje in krantenpapier onder de arm. Ik vroeg hem wat heb je daar? Net bij de visboer een heerlijke makreel gekocht was zijn antwoord.

Oh, reageerde De Zaag, ik zie het al, uit de kom.

Dick, nogmaals beterschap en gelukkig kun je je nu storten op het oud papier.